Het waterslot Vogelsanck is één van de merkwaardigste kastelen van ons land. De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot 1187 toen er al sprake was van een jachtgoed van de graven van Loon. Tussen 1187 en 1797 werd vanuit dit imposant kasteel de regio Midden-Limburg, of het "Land van Vogelsanck" bestuurd.
Het oudste gedeelte is de basis van de slottoren in ijzeroer en bruine ijzerzandsteen. Het zijn de resten van een vroegmiddeleeuwse donjon uit het jaar 1000. Vanaf 1422 werd een versterkte vleugel aan de kasteeltoren toegevoegd en werd het geheel verbouwd tot een kasteel door de toenmalige kasteelheer Hendrik van Bastenaken. Het meest indrukwekkende gedeelte van het kasteel is opgetrokken in Maaslandse renaissancestijl en dateert van 1637, het werd gebouwd door Ferdinand, graaf von Inhausen und Kniphausen, baron van Vogelsanck en heer van Zolder.
Sinds 1741 is Vogelsanck in handen van de familie de Villenfagne. Vanaf 1756 bouwde Jean-Ignace de Villenfagne het kasteel verder uit in een eenvoudige Lodewijk XV-stijl. De oost- en westvleugel werden van een verdieping voorzien en de oostvleugel kreeg een rococofronton. In 1875 erfde Jules de Villenfagne het kasteel. Hij was gehuwd met de Ierse gravin Camille Preston. Onder haar bezieling veranderde het kasteel grondig van aanblik en werd het uitgebouwd in neo-Tudorstijl. Het kasteel Vogelsanck wordt vandaag nog steeds bewoond door de familie de Villenfagne de Vogelsanck et du Saint Empire.